هاشم علیدادی

((پیری وعشق))

مادربزرگ مادرم شوهرندارد

یک در از این دریای پرگوهر ندارد

گفته است مردی هم طراز من بیاید

او طاقت ماندن کنار در ندارد

آن هم زنی که پیر گشته در جوانی

همرازهم صحبت کسی همسر ندارد

گویندگرعشقی بجنبد رو به پیری

وین طرز رسوایی از این بدتر ندارد

چندی است مردانی گزینش کرده ام من

یک مرد هم در بین شان جوهرندارد

چیزی که او می خواهد اینجا نیست پیدا

مرغی ست یک پااوخدایی سر ندارد

 -------------------------------------------------------------------------------------

((سیستان))

باعرض ادب اصالتم سیستان است

بی زابل وخاکش دل من ویران است

هر کس که قدم به شهر رستم بنهاد

بی پرده بگویم قدمش در جان است

هلمندوکویروخواجه باهم همدرد

این درد من وتو و همان مردان است

خاک دل او صفاوغیرت دارد

باید که نوشت بیشتر از دیوان است

او خان وخوانین وبزرگان دیده است

اکنون که تو بینی همه جا بی خان است

در پای ترک خورده ی او خاری هست

هر کس که حسد کند به چشمش آن است

این شهر صبور،گوشه ای افتاده است

او قسمتی از کشورمان ایران است

مغرور نشد غرورخود را نفروخت

من مفتخرم وجودم از سیستان است

-----------------------------------------------------------------------------

((شانسی))

یک دوچرخه کوله بارش شانسی

بچه ای ترک سوارش شانسی

چرخش ایام بودش پشت سر

فوت آب وفن کارش شانسی

هرکه آیدبخت خود می آزمود

مردکی عاشق کنارش شانسی

آمدوانگشت بر مهری نهاد

مهره ای دادش که یارش شانسی

دیگری دیدو دلش در تاب شد

قرعه این بود انتظارش شانسی

سرنوشت هر کسی اینگونه است

طول عمری کارو بارش شانسی

امتحانی بود اینجا عمر ما

هر کسی در اعتبارش شانسی

هر که را حق رای خود در پیش کرد

شرح حال بی قرارش شانسی

کوله بارش پر شده است ،از خوب وبد

بخت ماهم ترک بارش شانسی

 -------------------------------------------------------------------------------

((شربت آخر))

وقتی که گدازٍآهنین می سوزد

بر بخت من وشمازمین می سوزد

هر جا که دلی به رسم خودسازی بود

افتاده به خاک ودرکمین می سوزد

دل کنده زخاک وبا خودش عهدی بست

گم نام ترین،به رویٍ مین می سوزد

شیری است شکار این شرارت شده بود

باترکش وخمپاره ببین می سوزد

جامانده به روی مین هزاران تکه

یک تکه دلیست برای دین می سوزد

شیرین شده این شربت آخربر لب

حاجی شده و خدا چنین می سوزد

اشکی زبصر،بدرقه یٍ راهش بود

در سوز پسر،پدر غمین می سوزد

آن کس که شلمچه خاک پایش بوسید

در مرز شهادت وبه زین می سوزد

دیری است خاکمان عنایت شده است

بر تربت پاکشان زمین می سوزد

--------------------------------------------------------------------------------

((شعرعاشورایی))

کوفی از اول عمرش بی اطاعت زنده است

مسلمی درکوچه تنهابی حمایت زنده است

پشت خالی کردن،اول مد نبود

در شهادت شرط اول بین رضایت زنده است

چون که خورشیدهدایت راه حق در پیش کرد

دیده شد کرب وبلاباهم ولایت زنده است

کودکی هم درحرم از تشنگی بی تاب شد

در زمین نینواصدهاروایت زنده است

مشک بردوش عمووازفرات آبی نخورد

تیغ کین دستش ربودواین حکایت زنده است

کودک شش ماهه چون از تشنگی بی تاب شد

جای تیری در گلویش این جنایت زنده است

کربلادر داغ هاودر بلاافتاده بود 

خیمه را آتش زدن سیلی زدن هم ظلم بود

جای سیلی روی صورت تا قیامت زنده است

 -----------------------------------------------------------------------------

((شعرعاشورایی))

کوفی از اول عمرش بی اطاعت زنده است

مسلمی درکوچه تنهابی حمایت زنده است

پشت خالی کردن،اول مد نبود

در شهادت شرط اول بین رضایت زنده است

چون که خورشیدهدایت راه حق در پیش کرد

دیده شد کرب وبلاباهم ولایت زنده است

کودکی هم درحرم از تشنگی بی تاب شد

در زمین نینواصدهاروایت زنده است

مشک بردوش عمووازفرات آبی نخورد

تیغ کین دستش ربودواین حکایت زنده است

کودک شش ماهه چون از تشنگی بی تاب شد

جای تیری در گلویش این جنایت زنده است

کربلادر داغ هاودر بلاافتاده بود 

خیمه را آتش زدن سیلی زدن هم ظلم بود

جای سیلی روی صورت تا قیامت زنده است